Bakkie in de buurt
Het is maandag 3 april, vroeg in de middag. Als ik kom aanrijden bij de Kloosterlaan, bereidt opbouwwerker Katinka Boot een Bakkie in de buurt voor. Bakkie staat voor de bakfiets waar haar spullen in zitten, maar natuurlijk ook voor een kopje koffie of thee. Het Bakkie in de buurt is een gemakkelijke manier om elkaar te ontmoeten. Bij een Bakkie maak je al snel een praatje met elkaar. Dan leer je elkaar beter kennen en ontdek je wat je met elkaar deelt. Zo kan van het een het ander komen.
Katinka gaat de deuren af en nodigt mensen uit voor een kopje koffie of thee. De mevrouw bij de eerste deur slaat het Bakkie vriendelijk af, maar raakt wel met Katinka in gesprek. Het gaat over de flatcomplexen, die drie woonlagen en zo’n 50 woningen tellen. De vrouw vindt dat het er stil is. Vroeger was het juist zo gezellig. Ze wil best meedenken over hoe dat tij gekeerd kan worden, maar ze is doordeweeks druk. Als oppasoma is ze veel van huis. Het helpt in haar ogen in ieder geval niet dat er nu drie woningen leegstaan. Katinka vertelt dat ze eerder een mijnheer sprak die juist naar deze straat was verhuisd omdat het er zo gezellig was. Maar ook deze mijnheer vindt het momenteel niet meevallen. Hij heeft wel eens spijt van zijn verhuisbeslissing.
Deurgesprekjes
Nadat het gesprek ten einde is, pakt Katinka haar bakfiets verder uit. Er zitten krukjes in, slingers om de bakfiets een feestelijk tintje te geven, grote kannen koffie en thee en paaskoekjes. Ze plakt een groot wit vel papier op de bakfiets en schrijft er de huisnummers op van de bewoners die ze heeft gesproken. Ze zet ook wat steekwoorden op het vel. Ze belt bij de buurvrouw van de vorige bewoonster aan. Er volgt een deurgesprekje waaruit maar blijkt dat niet iedereen het fenomeen ‘stil’ als negatief beschouwt. Deze dame vindt het namelijk heerlijk rustig wonen in de Kloosterlaan. Iedereen laat elkaar met rust. Ze leeft voornamelijk in haar grote achtertuin; alle achtertuinen van de onderste woonlaag zijn lekker ruim. Vroeger is ze hovenier geweest, nu is ze te oud om zich er nog actief mee bezig te houden. Ze zou het mooi vinden als de omgeving van de wooncomplexen wat groener en minder stenig zou zijn. Zelf stelt ze hiervoor graag haar kennis en een verzameling bloem- en plantenbakken beschikbaar. In ABCD-termen zijn het assets voor de vergroening van de woonomgeving. Katinka belt bij nog wat mensen aan, ze blijken niet thuis. Wel heeft ze nog een gesprekje met een echtpaar dat net boodschappen heeft gedaan. Ze zijn heel tevreden over hun straat. Af en toe zijn er geen parkeerplaatsen beschikbaar, maar dat is eigenlijk alles. Ze weten Katinka te vinden als ze nog ideeën hebben voor hun straat.
Ideeën van bewoners
We gaan terug naar Buurtcentrum de Koepel. Het is er druk en gezellig. Het koor heeft vanmiddag haar gebruikelijke maandagrepetitie. Alles staat in het teken van een uitvoering, die op 12 juli is. Henk speelt piano en krijgt te horen dat de piano in de Koepel gestemd gaat worden. “Want een valse piano, dat kunnen we de nachtegaaltjes van het koor niet aandoen,” vindt beheerder Monique. Een uur later pakt community builder Cecile Custers de Bakfiets voor een ‘Bakkie in de buurt’. Ze stopt op het Arminiushof. Het is de vierde keer dat ze daar een Bakkie doet en er zijn al mooie ideeën vanuit de buurt gekomen. Een Buurtbarbecue, samen Burendag draaien, maar ook aandacht voor de verkeersveiligheid, een afvalbak voor hondenpoep en een beschermd speelveld voor honden. De ideeën hangen aan de vlaggenlijn, bewoners kunnen hun naam erbij zetten als ze ermee aan de slag willen.
Wandelen
Vanmiddag is het rustig. Twee buurtkinderen komen een praatje maken, net als buurtbewoners Bep en Abdul. Bep is 96 jaar oud, maar kookt nog iedere dag voor zichzelf. Vooral groenten en hertenbiefstukjes (‘duur, maar zo lekker!’) zijn favoriet. Ze vindt het heerlijk in de buurt en is erg blij met haar Indische en Marokkaanse buren. Ze woont hier inmiddels zo’n 60 jaar en altijd met veel plezier. Ze heeft veel gereisd en was vroeger erg sportief. Nu wandelt ze nog graag met haar rollator. Abdul is graag gezien in de buurt. Nagenoeg iedere bewoner die langskomt, zwaait naar hem. Dat vindt hij prettig. In zijn geboorteland Afghanistan heeft hij het heel anders meegemaakt. Na een leven vol oorlog trok hij 25 jaar geleden met zijn vrouw en toen zes maanden oude zoon naar Nederland. Na een fikse gewenningsperiode is hij gelukkig in Hilversum. Ondanks fysieke problemen staat hij positief in het leven. Dat vindt hij niet meer dan normaal.
Aanleiding voor ontmoeting
In de buurt doet hij graag wat voor anderen. Hij houdt de stoepen schoon, zet de kliko’s voor buren op tijd buiten en is altijd vriendelijk. Als hij de ideeën bekijkt die zijn buurtgenoten al hebben aangedragen, zet hij zijn naam direct bij de Burendag. Maar hij wil eigenlijk wel met alles helpen waar animo voor is. Abdul heeft groene vingers. Hij verzorgt boomspiegels in de straat en laat foto’s zien van toen ze vorige zomer in bloei stonden. Misschien is het een idee om met buurtkinderen bloembollen te planten in de Boomspiegels die nog leeg zijn? In ABCD-termen weer een mooie aanleiding voor ontmoeting! Als mensen elkaar ontmoeten, leren ze elkaar kennen. Dan ervaren ze wat ze delen en elkaar te bieden hebben. En dan kan van het een het ander komen. Iets voor een volgende keer. Als we de Bakfiets opruimen, zet Abdul de kliko’s van zijn straatgenoten weer op hun plek en zwaait nog een keer. Het volgende Bakkie is hij weer van de partij.
