Door de koffiemomenten in de Johannes Husflat ontstaan ‘kleine dingen’ met grote impact!

Het is 25 september, een druilerige woensdagochtend. De herfst lijkt het nu echt gewonnen te hebben van de zomer. De eerste winterjassen zijn uit de kast getrokken. In de hal van de tweede flat aan de Johannes Huslaan zijn ze nog niet nodig. Vandaag drinken zo’n 20 bewoners samen koffie. Daar zijn ze bijna een jaar geleden mee gestart. Bewoners hebben elkaar zo leren kennen en vervolgens is er van alles tussen de bewoners op gang gekomen. Bewoner Anja, een van de initiatiefnemers van de koffiemomenten, noemt het ‘kleine dingen’. Maar het zijn juist die dingen die vaak grote impact hebben.

Ik ben al een tijdje niet in de flat geweest, maar wordt direct hartelijk ontvangen. Sterker: ik word omhelsd door een van de oudste bewoners. “Eindelijk een man!” Later schuift er nog een mannelijke bewoner aan en zijn we met z’n tweeën.   

Omzien naar elkaar

Nadat ik koffie en een cakerol van Anja heb gekregen, vraag ik haar wat er in de flat en tussen de bewoners allemaal is gebeurd de laatste tijd. Ze vertelt over de ‘kleine dingen’. Een aantal vrouwen heeft met elkaar besloten samen mee te gaan met een Senfer-uitje. Twee andere bewoners hebben nu de sleutel van Riet, die personenalarmering heeft aangevraagd. Zo kunnen ze altijd haar woning in, mocht dat eens nodig zijn, en kan Riet thuis blijven wonen. Twee dames zijn door flatgenoten gewezen op de BuurtMobi en doen daardoor voor het eerst in tijden weer zelf boodschappen. Op het winkelcentrum ontmoeten ze weer andere flat- en buurtgenoten. Anja krijgt een kaart doorgegeven. Die is voor Nel, die in het ziekenhuis ligt. Iedereen zet een bemoedigende boodschap op de kaart. “Ook dat gaat over omzien naar elkaar,” zegt Anja. Margreet is de 90 gepasseerd. Ze heeft genoten van het koffiemoment. Ze woont aan het einde van de galerij op de eerste etage en ziet niet zoveel mensen. “Bij de koffie hier gebeurt dat wel en dat maakt het zo leuk. Ik woon hier nu acht jaar en leer hier mensen kennen,” zegt ze.

Gezichten herkennen

Lies is 85 en leidt een druk leven. Ze rijdt nog auto en zit, in Amsterdam, in een koor waarmee ze in het Concertgebouw gaat optreden. Ook bezoekt ze regelmatig Tv-opnames van quizzen. In het publiek speelt ze dan zelf in stilte mee. Ze woont inmiddels 20 jaar in deze flat. “Hier bij het koffiemoment heb ik eigenlijk pas echt mensen leren kennen. Niet iedereen die hier nieuw komt wonen, stelt zich ook even voor. Nu weet ik wat namen, al vergeet ik die ook weer makkelijk. Maar de gezichten herken ik. Het is gezellig bij deze koffiemomenten.” Ze woont graag in de Johannes Husflat. “Dit uitzicht krijg je toch nergens?! Ik had graag nog hoger dan de derde etage willen wonen, maar mijn man had hoogtevrees.” Lies vertelt over het Koersballen in sporthal Kerkelanden. Daar deed ze graag aan mee. Helaas overleed de dame die het organiseerde. Haar man was 87 en kon het niet overnemen. Community builder Katinka, die er ook is, weet dat er bij de Derde Helft bij SV Olympia ook wordt gekoersbald. Dat gaat ze Lies de volgende keer vertellen. Zo blijft in de Johannes Husflat van het een het ander komen. Sterker; de bewoners in de eerste flat hebben in de gaten wat er allemaal op gang is gekomen in flat 2. Ook daar zijn nu de eerste initiatieven genomen om elkaar te ontmoeten.