Samen voor meer ontmoeting!

Annette, Anja, Jetty en Truus zijn op allerlei manieren actief in Kerkelanden. In hun flat, aan de Johannes Huslaan, en erbuiten. Bijzonder is dat ze maar half van elkaar weten wat ze allemaal doen. Daar kwamen ze achter toen ze op dinsdagmorgen 12 september samen aanschoven bij opbouwwerker Katinka Boot, in De Koepel.

Aan tafel zitten drie zeer betrokken en bevlogen vrouwen. Ik val middenin het gesprek, omdat ik dacht dat we aan de Johannes Huslaan zouden afspreken. Dat ze afspreken in het wijkcentrum blijkt rechtstreeks te raken aan iets wat ze graag veranderd zouden zien in hun flat.

Gezamenlijke ruimte

Jettty: “Zeker in deze tijd is het echt een gemis dat er geen ontmoetingsruimte in het gebouw is. Waar we samen kunnen praten, eten, spelletjes kunnen spelen en plannen kunnen maken. Gezellig samen kunnen zijn. Juist nu gaat het vaak over eenzaamheid en mensen die weinig contact met elkaar hebben. Dan zou ieder flatgebouw of appartementencomplex toch eigenlijk standaard zo’n ruimte moeten hebben? Ik woon bijvoorbeeld alleen, maar kook graag en veel. Als ik soep maak, doe ik dat in mijn 10-literpan. En andijviestamppot maak je ook niet alleen voor jezelf. Ik breng het nu langs bij mijn buren, maar hoe leuk zou het zijn als er in die grote hal een ruimte kan worden gecreëerd waar we samen kunnen eten?”

Elkaar ontmoeten

Annette en Anja knikken instemmend. Anja werkte altijd in de zorg en ontmoette zo veel mensen in de buurt. In gesprekken kwamen allerlei zaken boven tafel. “Dan hoorde ik dat een bewoner niet wist wat ze moest als haar buurvrouw met vakantie ging. Want wie haalde dan de krant uit de bus? Een andere bewoner miste in vakantietijd iemand die de boodschappen kon doen. Door wat ik zo allemaal hoorde, leek het me leuk om daar na mijn werk een project te maken. Om zo wat voor deze mensen te kunnen betekenen.” Een van de opbrengsten van deze ochtend is dat de vrouwen weer meer aandacht willen besteden aan deze vorm van vervangende mantelzorg of kortdurende burenhulp. Want het gebeurt nog wel, maar lijkt wat te zijn weggezakt. Ze wisselen vandaag veel meer ideeën uit. Annette straalt bijvoorbeeld bij het idee voor een Nieuwjaarsreceptie. Dat is wel eens eerder gedaan en dat zou een mooie start van 2024 betekenen.

Tempo van de buurt volgen

Een heel concreet idee is een Koffieochtend voor de flat. Sterker; op 17 oktober staat de eerste op het programma. Fijn, want dan hebben ze nog even de tijd om alles goed voor te bereiden. Jetty vindt een te strakke tijdslimiet niet fijn, want ‘dan werkt het niet’. Voor Katinka is dat geen probleem; ze weet vanuit eerdere werkervaringen dat aansluiten bij het tempo van de buurt juist bijdraagt aan een succesvolle activiteit. Anders neem je het als beroepskracht over en is de activiteit niet meer van de buurt zelf. Truus stelt direct haar berging beschikbaar voor het stallen van stoelen. Jetty heeft nog een paar mooie anekdotes die laten zien hoe belangrijk en leuk het is als je elkaar wat beter kent. “Sinds een paar weken ken ik buurvrouw Eef op de eerste etage. Zelf woon ik op de achtste. We hebben elkaar ontmoet in de berging. Als ik nu in de tuin aan het werk ben, hangt ze over het balkon en groet ze me. Laatst zag ze me rommelen met van die priegelige stokjes om zonnebloemen stevigheid te geven. Toen riep ze: “Ik wil je wel sponsoren hoor!” En dan biedt ze goede stokken aan. Ik hoef echt niet met iedereen bevriend te zijn, maar het is leuk dat je elkaar in de flat wel een beetje kent. Dat er een soort van dorpsgevoel in ons complex ontstaat, zonder de vervelende kanten die met sociale controle samenhangen.”

Visitekaartje van Kerkelanden

Anja moet gaan, waarna Jetty nog vertelt over haar groene activiteiten en plannen bij de flat. Ze is inmiddels aangesloten bij de beweging Kerkelanden groent en zeer ambitieus als het gaat om de borders rondom de flat. “Ik zou het geweldig vinden als we daar een prachtig, biodivers visitekaartje van de wijk van maken, vol met inheemse planten. Dat je Kerkelanden binnenrijdt en denkt: wow!” Later in de middag rijd ik langs de flat aan de Johannes Huslaan. Toeval bestaat niet; op de parkeerplaats zie ik Jetty lopen. Ze was zojuist begonnen met haar dagelijkse middagwandeling, maar leidt me graag naar de grote groenstrook achter het flatcomplex. Jetty is een en al bevlogenheid als ze vertelt over het inheemse assortiment dat de bewoners er inmiddels hebben geplant en de plannen voor de komende tijd. En alsof het zo moest zijn: buurvrouw Eef kijkt vanaf het balkon goedkeurend toe.