Van ergernissen delen in de Erasmusflat, naar ze samen oppakken!

Het is maandag 22 januari, buiten is de ergste kou uit de lucht. In de Erasmusflat is het ’s middags weer tijd voor een flatkoffiemoment. De Erasmusflat staat tussen een seniorenflat en een flat met voornamelijk koopappartementen in. Volgens een van de zeven aanwezige bewoners is het in die flats allemaal wat beter geregeld onderling. Minder gedoe, minder afval en de ergernissen die de bewoners vandaag met elkaar delen, spelen in die flats een stuk minder. Een van de bewoners kan het weten, omdat ze daar als thuiszorgmedewerker bij veel mensen over de vloer komt.

De ergernissen gaan met name over het afval. Winkelwagentjes die voor de flats worden gezet, zakken afval die van balkons worden gegooid, rommel naast volle afvalcontainers, grof vuil dat onder het mom van ‘dan ben ik er maar van af’ gratis ter afhaal wordt neergezet, de voorbeelden zijn talrijk.  

Ideeën

De vraag die het eerste uur dan ook domineert is wat de bewoners eraan willen doen? Er zijn best wel ideeën. Camera’s laten ophangen, een flyer in diverse talen maken en die huis-aan-huis bezorgen bijvoorbeeld. Even later komt het ook op een soort van welkomstcomité voor nieuwe bewoners. Om ze wegwijs te maken in hoe het gaat in de flat. Of hoe het ook zou kunnen gaan, als iedereen zich aan de regels zou houden. Want de bewoners die hier vandaag zitten, zijn het er wel over eens dat het geen normaal gedrag is. Hierover zou wellicht ook contact kunnen worden gezocht met Stichting Vluchtelingenwerk. Om zo de vluchtelingen die waarschijnlijk in de Erasmusflat komen wonen, te informeren over het flatleven. En om zo ook direct kennis te maken, want dat helpt volgens de bewoners wel. Als je elkaar kent, heb je een betere verstandhouding en kun je elkaar wat vragen of bieden.

Afvalbingo

Frans en Thea, wonen al ruim 30 jaar in de flat. Ze hebben menigmaal met verschillende instanties, gebeld over het een en ander. Tot op heden zonder resultaat. Cecile stelt een avond voor waar iedereen die zich ergens aan ergert, samenkomt. Met iemand van de gemeente, handhaving, woningcorporatie G&O en bijvoorbeeld de afvalverwerker erbij. De bewoners vinden dat best een goed idee. Als er een avond wordt gezocht, heeft een van hen, een alleenstaande moeder, een logistiek probleem. Ze moet haar kleine zoontje Sen namelijk op bed leggen en kan hem niet alleen laten. Op woensdagavond kan ze wel. En dus wordt het een woensdagavond. Dan de locatie. Is De Koepel een optie of is dat te ver weg? De Keet misschien? Een van de bewoners weet dat diverse flats een ruimte hebben waar je kunt zitten. Cecile gaat daar eens achteraan. Ze maakt ook een flyer die ze ter goedkeuring nog even aan de aanwezige bewoners appt. De bewoners geven hun 06-nummer. In dezelfde ruimte waar deze avond gaat plaatsvinden, is er misschien ook wel ruimte voor de andere wensen die op de vlaggetjes zijn geschreven. Een Kletsclub bijvoorbeeld of een Kidsmiddag. Misschien kan er wel bingo worden gespeeld. Dat leidt tot het voorstel tot een Afvalbingo. Het bovenste rijtje met niet teruggebrachte winkelwagentjes, kattengrind door de gangen, sigarettenas op zonneschermen, zwerfafval en grof vuil… BINGO! Aan creativiteit is in de flat in ieder geval geen gebrek!

Er zit muziek in de flat!

Later komt meneer Nodi binnen, een oudere man van Indonesische afkomst. Hij kan niet meer zien. Hij komt vaker, want Cecile kent hem. Het is een heel vriendelijke en levendige man. Hij vertelt dat hij vroeger voor de flat op het grasveld taekwondo trainingen gaf voor jongeren. ‘Om ze van de straat te houden’. Hij deed dat als vrijwilliger. De jongeren, die inmiddels zelf kinderen hebben, groeten hem nog altijd. Frans en Thea herinneren het zich nog wel. Mijnheer Nodi is ook musicus. Hij speelt piano en gitaar en treedt nog vaak op. Veel liedjes van vroeger, en natuurlijk krontjong. Maar ook Stevie Wonder en andere popmuziek. Hij heeft in het verleden ook veel gedaan in de Koepel, ook weer met jongeren. Hij vindt het belangrijk dat ze goed terechtkomen. Dan komt er nog iemand binnen. Een jongere vrouw van begin 30. Ze is hier op haar 25ste gekomen en woont er zes jaar. Ze komt uit Loosdrecht en vertelt dat het daar gedomineerd werd door criminelen. Je moest echt opletten tegen wie je wat zei, want ze werden ook geïntimideerd. Dat veranderde toen de nodige criminelen, onder wie Willem Holleeder, in de gevangenis belandden. Dat scheelt. Zij maakt ook muziek, ze zingt. Liederen van Berthold Brecht en Kurt Weil. Bewoner Frans blijkt ook nog eens keyboard te spelen. “Ontstaat hier een flatband,” vraagt Cecile lachend.

Prikbord

Als de bewoners bijna allemaal naar huis zijn, komt de bewoonster die zingt nog met het idee om weer een prikbord op te hangen in de flathal. Dan kun je elkaar informeren over van alles en nog wat. Cecile vraagt haar het idee op een vlaggetje te zetten, met haar naam erbij. Zo worden alle ideeën vastgelegd. Het was een positieve bijeenkomst. Dat is eerder in de Erasmusflat ook wel eens anders geweest. Er zijn ergernissen die breed leven in de flat, maar ook mensen die ermee aan de slag willen. Cecile geeft onderzoeker Kees, die ook is aangeschoven, nog een aantal ingevulde ‘Straatbarometers’ van twee eerdere bijeenkomsten mee. Daarop geven bewoners aan hoe ze tegen het heden en toekomst van het samenleven in hun flat aankijken. We wilden die vandaag ook uitdelen, maar in het gesprek leek het niet te passen. In de Erasmusflat lijkt vooral behoefte aan meer onderlinge samenhang en gezelligheid te zijn. Dat kan zomaar ontstaan tijdens de ‘ergernissen’-avond! Want van het een komt altijd weer het ander.